Afonso Becerra

3 days ago | erreguete.gal | Afonso Becerra

O mistério da solidão, se calhar, é menos mistério do que aquele das relações. Ao fim e ao cabo, nascemos e morremos sozinhos, não é? E pelo meio andamos à procura de outrem para crescer e para achar a plenitude do “eu”, sempre pendente doutrem. Na noite em que mudava a hora, de 29 de março de 2025 para 30 de março, entre as nuvens de pólen da primavera, no Centro Cultural Vila Flor de Guimarães, ficámos admirados com o jeito em que Moritz Ostruschnjak nos colocou à frente o seu Cry Why.

3 days ago | erreguete.gal | Afonso Becerra

Os espectáculos de Macarena sempre van alén de calquera previsión. En todo o que lle teño visto sempre me sorprende. Consegue fascinar ao mesmo tempo que investiga e transita polos lindes da danza, do teatro, das artes do movemento. Penso que, ademais, as súas propostas tamén sempre implican unha certa dimensión meta-teatral, unha reflexión práctica sobre os modos, formas e discursos artísticos.

4 days ago | artezblai.com | Afonso Becerra

El misterio de la soledad es quizás menos misterioso que el de las relaciones. Al final nacemos y morimos solos ¿no? Y mientras tanto buscamos a otros para crecer y encontrar la plenitud del yo, siempre dependientes de los demás. La noche del cambio de hora, del 29 de marzo de 2025 al 30 de marzo de 2025, entre las nubes de polen primaveral, en el Centro Cultural Vila Flor, en Guimarães, nos quedamos maravillados con el modo como Moritz Ostruschnjak nos presentó su ‘Cry Why’.

5 days ago | erreguete.gal | Afonso Becerra

VACAburra presenta no XI festival Escenas do Cambio, na Cidade da Cultura, o proceso de creación de Familia Nijinska. Para a xente que non vos coñeza: que é Vacaburra, como naceu e en que momento se encontra agora? VACAburra somos Gena Baamonde e Andrea Quintana, no 2019 decidimos xuntar forzas e coñecementos para crear unha plataforma de creación contemporánea na periferia galaica.

6 days ago | erreguete.gal | Afonso Becerra

Presentas Roland Mon Amour en Escenas do Cambio, unha coprodución do Centro Dramático Nacional de Madrid e do Centro Dramático Galego. É a primeira vez que te vemos coproducida e programada en espazos institucionais públicos. A que pensas que se debe que sexa agora, logo xa de varios traballos, que saes dos espazos máis alternativos cara aos espazos públicos institucionais?