Iwan Tol

2 days ago | volkskrant.nl | Iwan Tol

Als Tom Langen terugdenkt aan Wilfred Hennink, ziet hij vooral schaafwonden voor zich. ‘We speelden nog op van die slechte kunstgrasvelden met veel zand. Wilfreds benen lagen vaak helemaal open door de bikkelharde tackles waarmee hij aanvallers afstopte. Want zo vriendelijk als hij buiten het veld was, zo meedogenloos kon hij binnen de lijnen zijn.’In 1985 werd Langen, destijds werkzaam in het speciaal onderwijs, gevraagd een voetbalteam samen te stellen voor de Spastic Games in België.

1 week ago | volkskrant.nl | Iwan Tol

‘Heb ik weer’, dacht Fred Marree toen hij in oktober 2017 hoorde dat hij dood was. De gepensioneerde woordvoerder van de gemeente Rotterdam was mantelzorger geweest van zijn dementerende nicht en na haar overlijden had de ambtenaar van de burgerlijke stand van Rotterdam een administratieve fout gemaakt. Niet de nicht, maar Marree zelf werd in de akte van overlijden geregistreerd als overledene. Aanvankelijk kon hij daar nog wel de lol van inzien. Doodverklaard, hoe vaak maakte je dat nou mee?

2 weeks ago | volkskrant.nl | Iwan Tol

Wie geluk had op de Mavo Monnickendam, kreeg op maandag het eerste uur les van Jaap van der Niet. De leraar aardrijkskunde was scheidsrechter in het betaald voetbal en vroeg maandagochtend altijd aan leerlingen of zij voor hem De Telegraaf wilden kopen bij de supermarkt. Hij was benieuwd welk cijfer hij van de krant had gekregen voor zijn optreden. Meestal was dat een voldoende, uitschieters zaten er zelden bij.

1 month ago | volkskrant.nl | Iwan Tol

Bij optredens kreeg popfotograaf Herman Nijhof meestal drie nummers de tijd om een foto te maken. Het eerste nummer gebruikte hij om de ideale plek te vinden, met de mooiste lichtinval. Tijdens het tweede nummer observeerde hij de artiest. Hoe gedroeg die zich? Wat typeerde hem of haar? En dan, bij het derde nummer pas, begon hij te klikken. Nijhof, popfotograaf voor muziekblad Oor en De Twentsche Courant Tubantia, werd ook wel de Twentse Anton Corbijn genoemd.

1 month ago | volkskrant.nl | Iwan Tol

Zou je het leven van Dick Nijssen in kleuren moeten weergeven, dan kom je al snel uit op rood en blauwgeel. Rood is de kleur van het transport- en recyclingbedrijf Nijssen uit Nieuw-Vennep, waar hij de scepter zwaaide, blauwgeel de kleuren van Oekraïne. Meer dan dertig jaar organiseerde hij als voorzitter van de Stichting Holland-Oekraïne transporten met hulpgoederen naar het land. Daarbij vroeg hij nooit iets, hij sprak slechts in de gebiedende wijs. ‘De eisen van Nijssen’ heette dat.