Julien Althuisius

1 week ago | volkskrant.nl | Julien Althuisius

Toen ik de voordeur opendeed zag ik al hoe laat het was. Mijn dochters renden uitgelaten naar binnen en in hun kielzog kwam mijn vrouw. Ze had het gezicht van iemand die net een lange autorit met twee kinderen achter de rug had en een paar nachten slecht had geslapen. Ze keek in het kalme gezicht van iemand die net twee dagen alleen thuis was geweest. ‘En, wat heb je allemaal gedaan?’, vroeg mijn vrouw die avond tijdens het eten. ‘Nou’, zei ik.

1 week ago | volkskrant.nl | Julien Althuisius

Hij zat op het bankje aan de gracht te genieten van zijn lunch en de zon, toen hij rumoer hoorde aan de andere kant van het water. Er klonk geschreeuw. ‘En nou oprotten!’, riep een zware, woedende mannenstem. Het was een stem op volle kracht, zo een die je inzet als je als er direct gevaar dreigt, vlak voordat je het op een rammen zet. ‘Oprotten!’, klonk het nogmaals. De stem was afkomstig van een man van een jaar of 35. Lang, sterk, kort opgeschoren kapsel.

2 weeks ago | volkskrant.nl | Julien Althuisius

Weet je wie gecanceld zou moeten worden? De man die aan The New York Times vroeg of het ‘ethisch’ is om tweedehands boeken en muziek te kopen. De vraag werd gesteld in de rubriek The Ethicist, waarin filosoof Kwame Anthony Appiah antwoord geeft op ethische kwesties van lezers. Nu is het prima dat zo’n rubriek bestaat, genoeg brandende ethische kwesties die behandeld kunnen worden.

2 weeks ago | volkskrant.nl | Julien Althuisius

Een prachtige, late middag in Amsterdam en ik fiets over de Keizersgracht op weg naar een boekpresentatie. De zon schittert in het water, bootjes varen en de bomen langs de grachten kleuren uitgelaten groen. Ik fiets achter een jongen op een bruine fiets. Hij draagt een donkere jas en rugtas en heeft een geruit sjaaltje om. Op de stoep, rechts van ons, laat een keurige mevrouw met schouderlang grijs haar haar witte labrador uit.

3 weeks ago | volkskrant.nl | Julien Althuisius

Geen menssoort beangstigender de vogelaar. Eens maakte ik op deze plek de onvergeeflijke fout niet te weten dat er een vogelsoort bestaat die ‘de kluut’ heet. Prompt werd ik bedolven onder bloeddorstige mails van vogelaars die me de les lazen. Daarom ben ik nu heel voorzichtig in het omschrijven van een meeuw. Deze meeuw is een vaste bezoeker van het duinmeer waar ik graag zwem, heeft een vaal wit verenkleed met grijze spikkels, een zwarte snavel en zwarte staart.