Kim Verhaeghe

3 weeks ago | eoswetenschap.eu | Kim Verhaeghe

‘Er is een nieuwe hoogleraar aangekomen in Gent. De arme man moest in het holst van de nacht en met niet meer dan enkele kleine reiskoffers op de meest geniepige manier vluchten uit Oostenrijk.’De destijds twaalfjarige Frans Cerulus vertelt het mij alsof het gisteren was. Hij citeert zijn moeder Hélène, in het jaar 1938, net voor Kerstmis. Zijn vader Armand Cerulus was hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Gent, en zijn moeder ging regelmatig naar het theekransje van de professorenvrouwen.

3 weeks ago | eoswetenschap.eu | Kim Verhaeghe

Onze zoon Tjeu is fan. En daarmee bedoel ik: diehard fan. Hij rent als een doldwaze kleuter (wat hij ook is) door de tuin, rukt de witte pluizenbollen - of: ‘blaasbloemen’ - van hun steel en blaast tot hij buiten adem is. Op dat moment klikken de ogen van Charlotte en mij als magneten in elkaar. We discussiëren zonder woorden. Ik zie verwondering, Charlotte ziet honderden zaden die onze tuin zullen transformeren in een dadaïstisch schilderij, getiteld ‘slordig’.

1 month ago | eoswetenschap.eu | Kim Verhaeghe

Fotocredit: Harry RutherfordNaaktslakken hebben een gigantisch imagoprobleem. Weinig mensen nemen dan ook de moeite om de beestjes te bewonderen. Neen: knip, de schaar erin en klaar! Slakkenexpert Thierry Backeljau vindt dat jammer, en gaat dan ook in de tegenaanval: ‘Slakken zijn niet het probleem, wij zijn het probleem. We maken onze tuinen aantrekkelijk voor slakken door ze vol te zetten met jonge, sappige planten.

1 month ago | eoswetenschap.eu | Kim Verhaeghe

Het fenomeen waarbij een ongevaarlijk dier lijkt op een gevaarlijkere soort om predatie te voorkomen, wordt Batesiaanse mimicry genoemd.​ De zweefvlieg is een heel bekend voorbeeld, misschien dan vooral omwille van onze angst voor wespen die wel pijnlijk kunnen steken. Als je goed kijkt, kan je een zweefvlieg en een wesp vlot onderscheiden, maar het vraagt toch wat aandacht. Die misleiding helpt de zweefvlieg om te ontsnappen aan hongerige vogels.

1 month ago | eoswetenschap.eu | Kim Verhaeghe

Volle pampers en eerste woordjes, er is niemand die zich daar nog iets van herinnert. Wetenschappers spreken van 'infantiele amnesie', het onvermogen om vroege gebeurtenissen te herinneren. We weten nog niet hoe dat geheugenverlies ontstaat. Een van de mogelijke verklaringen is dat de hippocampus, een hersengebied cruciaal voor het opslaan van herinneringen, bij baby's nog niet voldoende is ontwikkeld. Een nieuwe studie die werd gepubliceerd in weerlegt die theorie.