Luís Celeiro

Galicia

Journalist at El Ideal Gallego

Featured in: Favicon

elidealgallego.com Favicon

laregion.es Favicon

elprogreso.es Favicon

diariodepontevedra.es Favicon

diariodeferrol.com Favicon

diariodearousa.com

Articles

Niso quedamos!

1 week ago | elidealgallego.com | Luís Celeiro

Todo está a cambiar permanentemente e Galicia cambiará tamén. As silveiras que medran no rural, que agochan as casas que foron de labregos, dos pais ou dos avós, seguen medrando para que ninguén saiba que era o que se producía naquela leira, cal era o prado da herba verde ou cal era o souto das castañas garridas, picotas, louras, luguesas ou amarelantes. Todo cambia con esa velocidade de vertixe, que dá medo.
Niso quedamos!

1 week ago | diariodebergantinos.com | Luís Celeiro

Todo está a cambiar permanentemente e Galicia cambiará tamén. As silveiras que medran no rural, que agochan as casas que foron de labregos, dos pais ou dos avós, seguen medrando para que ninguén saiba que era o que se producía naquela leira, cal era o prado da herba verde ou cal era o souto das castañas garridas, picotas, louras, luguesas ou amarelantes. Todo cambia con esa velocidade de vertixe, que dá medo.
Niso quedamos!

1 week ago | laregion.es | Luís Celeiro

Todo está a cambiar permanentemente e Galicia cambiará tamén. As silveiras que medran no rural, que agochan as casas que foron de labregos, dos pais ou dos avós, seguen medrando para que ninguén saiba que era o que se producía naquela leira, cal era o prado da herba verde ou cal era o souto das castañas garridas, picotas, louras, luguesas ou amarelantes. Todo cambia con esa velocidade de vertixe, que dá medo.
Niso quedamos!

1 week ago | elprogreso.es | Luís Celeiro

Todo está a cambiar permanentemente e Galicia cambiará tamén. As silveiras que medran no rural, que agochan as casas que foron de labregos, dos pais ou dos avós, seguen medrando para que ninguén saiba que era o que se producía naquela leira, cal era o prado da herba verde ou cal era o souto das castañas garridas, picotas, louras, luguesas ou amarelantes. Todo cambia con esa velocidade de vertixe, que dá medo.
Lonxevidade, para que?

2 weeks ago | elidealgallego.com | Luís Celeiro

Eran nenos e querían cumprir dezaoito anos para ser grandes, sen que pasara o tempo. Agora cando xa teñen os seus anos querían ser mozos outra vez e seren sempre mozos, novos eternamente. O novelista francés, Pierre Benoit, como moitos outros, non se arrepentía das súas loucuras da xuventude, “o que máis me entristece é non poder cometelas de novo”. Aí está, moita xente desconforme co que lle toca.
Lonxevidade, para que?

2 weeks ago | laregion.es | Luís Celeiro

Eran nenos e querían cumprir dezaoito anos para ser grandes, sen que pasara o tempo. Agora cando xa teñen os seus anos querían ser mozos outra vez e seren sempre mozos, novos eternamente. O novelista francés, Pierre Benoit, como moitos outros, non se arrepentía das súas loucuras da xuventude, “o que máis me entristece é non poder cometelas de novo”. Aí está, moita xente desconforme co que lle toca.
Lonxevidade, para que?

2 weeks ago | elprogreso.es | Luís Celeiro

Eran nenos e querían cumprir dezaoito anos para ser grandes, sen que pasara o tempo. Agora cando xa teñen os seus anos querían ser mozos outra vez e seren sempre mozos, novos eternamente. O novelista francés, Pierre Benoit, como moitos outros, non se arrepentía das súas loucuras da xuventude, "o que máis me entristece é non poder cometelas de novo". Aí está, moita xente desconforme co que lle toca.
Días de inverno ou de abril

3 weeks ago | diariodearousa.com | Luís Celeiro

Era un día de choiva, como moitos outros deste ano e de anos anteriores, chovía sen parar e tampouco paraba a chuvia no chan. Era un día como moitos, chovía a destempo aquí e alí, a un par de quilómetros, o sol quentaba as canelas e o carrelo da xente que pasaba. Era un sen saber de onde viña a xistra e sen saber para onde ía. As ourelas da estrada estaban brancas coa sarabia amontoada, reflectindo o que non se vía.
Días de inverno ou de abril

3 weeks ago | diariodebergantinos.com | Luís Celeiro

Era un día de choiva, como moitos outros deste ano e de anos anteriores, chovía sen parar e tampouco paraba a chuvia no chan. Era un día como moitos, chovía a destempo aquí e alí, a un par de quilómetros, o sol quentaba as canelas e o carrelo da xente que pasaba. Era un sen saber de onde viña a xistra e sen saber para onde ía. As ourelas da estrada estaban brancas coa sarabia amontoada, reflectindo o que non se vía.
Días de inverno ou de abril

3 weeks ago | elidealgallego.com | Luís Celeiro

Era un día de choiva, como moitos outros deste ano e de anos anteriores, chovía sen parar e tampouco paraba a chuvia no chan. Era un día como moitos, chovía a destempo aquí e alí, a un par de quilómetros, o sol quentaba as canelas e o carrelo da xente que pasaba. Era un sen saber de onde viña a xistra e sen saber para onde ía. As ourelas da estrada estaban brancas coa sarabia amontoada, reflectindo o que non se vía.